مادربزرگ

من آدم فامیل دوستی نیستم ، اگر فامیل خیلی خوش شانس باشن عید به عید همدیگه رو میبینیم
جمعه ی پیش بود که به خاطر حضور کسی که قلبن وعمیقن معاشرت باهاش رو دوست دارم ، تصمیم گرفتم بعد مدت ها با خونواده به یک سفر کوتاه برم ، نمیدونم اسم ش سفر بود یا مهمانی ،
به خانه ی یکی از فامیل های دور که در یک منطقه ی خوش آب و هوا و روستا مانند بود رفتیم ..
همیشه از بودن در یه همچین جاهایی لذت بردم ، انگار که همه ی دغدغه هات رو جا گذاشتی و اومدی جایی که غم نیست ،
به هر حال نشستیم و از سادگی این دوره همی لذت کافی رو بردیم !
آلبوم عکس های قدیمی رو دوره کردن یکی از عادت های خوب و دلچسبه ،
به حسب عادت مادر ، آلبوم عکس های قدیمی از گنجه ها بیرون اومد ، و مشغول نگاه کردن شدیم ، اونقدر که مسئله گذشت زمان و وجود مکان از دستمون در رفت .
عکس ها رو نگاه میکردم ، یکی بعد از اونیکی ، خنده های واقعی ، لباس های رنگی و نگاه های مجذوب کننده ، همه برام دوست داشتنی بود ، ناگهان به عکسی رسیدم که مادربزگم توش بود ،
مادربزرگی که من هیچوقت ندیدمش ، شاید بدترین درد دنیا اونجاییه که ، عاشق کسی هستی که هرگز ندیدیش ! عاشق اون قیافه ی معصوم ش ، عاشق اون بی گناهی که تو چهره اش موج میزد ، کسی که حتی از پشت یه عکس بی جون هم دلت میخواد قربون صدقش بری ، مامان بزرگی که از اول راه نبود اما همیشه تو قلبم جا داشت ...
دلم یه جایی ش خالی شد ، چقدر احساس کردم که کمش دارم این روزها ، کسی که آخرین پناهم باشه ، کسی که بتونم از هر چیز لامصبی باش صحبت کنم ، کسی که بتونم وقتی از دنیا می بُرم از اون نبُرم ، کسی که ببرمش خرید ، کسی که یهو هوس کنم شام برم پیشش ، کسی که صداش کنم مامان جون ،
نمیدونستم از چی باید شکایت کنم ، از کی شاکی باشم ؟! فقط میدونستم که میخوامش !
دستم به ورق زدن آلبوم نمیرفت ، اما بغض راه نمیداد بیشتر از اون نگاهش کنم ، میدونی ترکیدن بغض کسی که هیچکس آخرین باری که زد زیر گریه رو یادش نیست ، تو یه جمع هف هشت نفری خیلی وحشتناکه !
از روی اون عکس با گوشی م عکس گرفتم ، و هر موقع که نگاهش میکنم انگار یه تکه از وجودم رو از دست میدم ،
من کاری به این ندارم که خدای شما عادل هست یا نه ،
خیلی وقته که من و خدا کاری باهم نداریم
اما اینو میدونم که خدا ،
مادربزرگم رو به من بدهکاره ، بدهکار !